مصاحبه خواندنی با حاج محمدرضا بذری 1392

مصاحبه خواندنی با حاج محمدرضا بذری 1392

روحانیون و مداحان مثل دوبال برای پرواز مستمعین

اگر بخواهیم هیئت‌ها را آسیب شناسی کنید؛ به چه نکاتی اشاره می‌کنید؟
البته آسیب شناسی هیئت‌ها یک وقت مفصلی می‌خواهد چرا که مقوله عمیقی است ولی بصورت تیتروار بخواهیم اشاره کنیم:فاصله گرفتن هیئت‌ها از علما و روحانیت و برعکس فاصله گرفتن علما از هئیت‌ها، قصد جسارت ندارم ولی وجود یک روحانی فعال و پرکار در متن کار کار است که مشاهده نمی‌شه؛ یکی از بزرگان می‌گفت 5 درصد کار تبلیغ برای جوانان منبر است و 95درصد آن در کنار جوان‌ها بودن است. موضوعات دیگری چون عُجب و خود بزرگی بینیه برخی بچه هیئتی‌ها؛ نداشتن چشم انداز و برنامه مدون و همین میشه که ما در جلسات هیئت با، حالمون جلو می‌ رویم نه با نیازهای جوانان. باید برای هیئت برنامه داشت و سالها برای آن وقت گذاشت و برنامه ریزی کرد، ولی ما اینطور نیستیم، ما حتی سخنرانمون رو 2 روز قبل از برنامه دعوت می‌کنیم و برنامه‌ای برای اونها نداریم. تک محوری شدن هیئت‌ها یکی دیگر از معضلاتی هست که باید مفصل در مورد اون صحبت کرد، مگر می‌شود بدون علما و روحانیت کار فرهنگی کرد؟! روحانیون و مداحان مثل دوبال برای پرواز مستمعین در هیئت هستند.

فلسفه دیدار هرساله رهبری با مداحان چیست و چه نکاتی در دیدار امسال برای شما جالب بود؟
امسال توفیقی بود در دیدار رهبری شرکت کردم و به نظرم پیامی که این جلسه سالیانه دارد؛ اوج ارادت مداحان به رهبری و همچنین رهبری به ستایشگران رو می‌رساند. یکی از نکات زیبای این جلسه پر حوصله بودن رهبری هنگام مداحی 7 یا 8 مداح در جلسه بود که ایشان با عشق به مدح‌ها توجه می‌کرد. یک نکته جالب دیگه اینکه یکی از مداحان که در حال قرائت مدح در روز عید و میلاد حضرت زهرا(س) بودند؛ کم کم فضا را به سمت و سوی روضه بردند که عکس العمل رهبر معظم انقلاب بسیار برایم جالب بود، ایشان هم گریه کردن که حکایت از ایراد نداشن اشاره به روضه خوانی در ایام ولادت داره.

جایگاه شعر  و انتخاب آن در مداحی و مناجات خوانی را تبیین کنید؟
شعر به نظر بنده سلاح مداح است در مجلس داری، شعر زینت جلسه اهل‌بیت است. لذا انتخاب شعر خوب به زیبایی جلسه مناجات می‌افزاید و اخیرا اشعار مناجاتیه قشنگی گفته شده که رهبری به اونها اشاره کردند.

با توجه به فرا رسیدن ایام مناجات، مداحان می‌بایست چه نکاتی را جهت مناجات خوانی لحاظ کنند؟
به قول معروف: "تو اگر طبیب بودی تب خود دوا نمودی" ولی چیزی که بزرگان توصیه می‌کنند اینه که مداح باید خودش مناجات فردی و شخصی داشته باشه و در خلوت‌ها با خدا مناجات کند؛ با دعاها انس داشته باشد و در بعضی مواقع بنشیند و در مورد دعاها فکر کند که مثلا امام سجاد(ع) در اینجا به خدا چه عرضه می‌کند، مقصودش چیست و البته دعاها را بشناسد، اعمال روزانه داشته باشد و برای خودش برنامه عبادی بچیند. باید در رابطه با معاد و ثواب و عقاب اعمال و ادعیه نیز مطالعه داشته باشد.

اینکه در ماه‌های رجب، شعبان و رمضان مجالس را کاملا مناجاتی و برعکس در محرم و صفر مجالس را کاملا در قالب روضه خوانی می‌گیرند صحیح است یا اینکه تلفیقی از این دو موضوع باشد؟
روضه از مناجات جدا نیست، اما در ماه مبارک رمضان بعلت فضایی که حاکم است طبیعتا چاشنی روضه کمتر است و در ماه محرم هم بر عکس می‌شود و اقتضاء زمان باعث می‌شود که روضه یا مناجات کم یا زیاد می‌شود ولی نباید این دو رو از هم جدا دانست.

اولین جمله‌ای که پس از شنیدن این کلمات به ذهنتون میاد رو بیان کنید.

کربلا: کعبه دلهاست خدا می‌داند.

هیئت: به قول آقای بهجت حرم اهلبیت(ع)

مناجات: اکسیر آدم سازی

سیدعلی خامنه‌ای: همه عالم به فداش.

حرف آخر؟هرچند گناه ما، دلت آزارد/ ابر کرمت بر سر ما می‌بارد
یک چیز زنوکری خود فهمیدم/ ارباب هوای نوکرش را دارد